مدح و شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها
زهـرا اگـر نبود نشــان از بـقـا نبود خـلـقـت اگر نبـود ظهـور خـدا نبـود آیـیـنه ی تـجـلی وحـــدانــیـت بـــود بی او صفات ذات خدا بـر ملا نبود بر محــورمحبت او شد جهـان بـنــا بی این عمود خیمۀ هستی بـپـا نبود می شد اگر حقیقت نـوریه اش عـیـان دیگر مجال سورۀ شمس الضحی نبود حبل المتین عشق فقط قصه بود و بس گر رشته های چادر خیـرالـنسا نبود مدحش گرفته می شد اگر از کتاب وحی قدری نبود، کـوثری و هـل اتی نبود بیت معظمش که بــود مرکـز فلـک روزی نبـود مـوقف اهل ســما نبود محشر الی الابد به درازا کشیده بود زهـرا اگر شـفـیعـۀ روز جـزا نبود حج با طراوت است به یمن جهاد او سعی اش اگرنبود حـرم راصفا نبود گمراه و راه گمشده تا صبح محشر است آن دل که مهر فاطمه اش مقـتدا نبود قبله از اوست مفتخر و کعبه محتـرم بی فاطمه حـریم و حـرم را بقا نبود خیری نداشت عالم اگر فاطمه نداشت خیر کثـیر حضرت خیـرالنسا نبـود؟ ام الائـمه الـنجـبایـــش نگـفـتــه انـد؟ اُمِّ اَب است و مـادر آل عـبـا نـبـود؟ زهـرا مگر عنایت خاص خـدا نبود؟ زهـرا مگر سلالۀ بـدرالـدجی نبود؟ زهرا مگر طراوت روح دعـا نبـود؟ زهــرا مگـر تجـسّم راه ولا نبــود؟ زهرا مگر تجلی عرفان و دین وعشق آئـیـنه دار معـرفــت کبــریـــا نـبود؟ زهرا مگر شریفه زکیه حدیثه نیست زهـرا مگـرعفیفـه و اُمُّ الحـیا نبود؟ با آن سفـارشات گران بار مصطفی جـایـی برای رفـتن راه خـطـا نبود! زهـرا اگـر نبود، حـسینی بجا نبـود بی فاطمیه صحـبتی از کــربلا نبود بی فاطمیه نور شهـادت عیـان نبـود بی فــاطمیه جلـوه نـما نینـــوا نبـود بی فاطمیه اشک جهــاد آفـرین نبود شـور حسیـنـیان نمکش از بکـا نبود زهــرا لباس آخرتش از بهشت بـود سهم حـسین وای که جز بـوریا نبود شش ماهۀ مدینه به خون گر نمی نشست شش ماهۀ ربـاب به غـربت فـدا نبود پامال کینه گر گل عشق عـلـی نبـود شاخـه گل حسن ز جفـا زیر پا نبود دستش اگر به پای ولایت نمی شکست دستی کـنار عـلقـمه از تن جـدا نبود با این همه جلالت و با این همه مقام تکـذیب آن وجـود خـدایی سزا نبود توهین به شأن عصمت آیات نور شد این ناروا به ساحت قدسـش روا نبود شهر مـدینه حـاصل ذکــر ولا نشــد آنـــجا کسی مقـیـم حدیث کـسا نبود با هیچ امانتی نشود اینچـنیـن عـمـل گیرم که او امانت خـیـرالوری نبود دیوانه وار؛ شعله به دست آمـدند روز بردرب خانه ای که شبی بی گدا نبود غیر از شقایقی که به رویش شکفته بود در آن خزان غمزده یک غنچه وا نبود مسمار و تازیانه و سیـلی و فاطمـه گیرم معاد و محشر وعدل خدا نبود مخفی اگر نـــبود مــزار شـریف او فـریـاد غـربت بـشریت رسـا نــبود از رویت خسوف هلالش هلال ماند پـشتی که جز مقابل یکـتا دوتا نبود مادر ز قاتل پسرش کی رضا شود؟ از قاتلان محسن خود او رضا نبود گفتا مـراثی اش به عطوفت بیان نما یک ذره رحم در دل این ماجرا نبود مادر کنارساحل خون بود و طفل غرق در پیچ و تاب واقعه بابا چرا نــبود ای سبزپوش صبح فرج مهدیا بگـو سـرخی پنجه های عـدو از حنا نبود |